Fisherman's Wharf is een van de absolute hoogtepunten voor veel toeristen tijdens een bezoek aan San Francisco. Goed, locals vinden het maar een overdreven 'tourist trap', maar bezoekers van de stad hebben er meestal wel een leuke tijd. Bijna was deze plek er niet geweest, maar gelukkig was er de creatieve ondernemer Harry Meiggs; een man die achteraf nog creatiever met geld om kon gaan.
Meiggs kwam oorspronkelijk uit de staat New York en werkte daar in de houtzagerij van zijn vader. Toen hij oud genoeg was om zijn eigen zaak te beginnen, zocht hij een mooi plekje op om zelf bomen te kappen en zelf de houthandel in te gaan. Zonder succes, zo bleek. Meiggs besloot, net als veel anderen aan de Amerikaanse oostkust, op de goldrush-hype te duiken en naar California te vertrekken. Hij laadde al zijn hout op een boot en zette koers om de punt van Zuid-Amerika naar de westkust.
Toen Meiggs aankwam in San Francisco, trof hij een stad die explosief aan het groeien was. Vanuit alle windstreken doken mensen op het in 1848 gevonden goud en de stad groeide in twee jaar tijd van 250 naar 25.000 inwoners. Hout om huizen mee te bouwen, was niet aan te slepen en Meiggs werd dan ook als een soort verlosser binnengehaald toen hij met zijn schip vol planken de Bay binnenzeilde.
De houthakker verkocht zijn lading voor een flink bedrag en besloot van dat geld in California een nieuwe houtzagerij te openen. Dat deed hij ten noorden van de stad, waar nu Mendocino ligt. Meiggs was dan ook de eerste die San Francisco van een constante stroom bouwmateriaal kon voorzien. Dat maakte hem een van de rijkste en meest gerespecteerde inwoners van de stad.
Meiggs zag zijn hout gebruikt worden in de groei van San Francisco. De stad breidde zich uit naar het zuiden, oosten en westen, maar niet naar het noorden. De reden waren de twee enorm steile, zanderige heuvels die tegenwoordig Nob Hill en Telegraph Hill worden genoemd. Dat waren volgens de San Franciscans 'heuvels die door paarden niet beklommen konden worden'. En dus was het veel te duur en te riskant om daar verder te bouwen. Onzin, vond Meiggs en hij stelde een plan op om ook de noordkant van de stad vol te bouwen.
Noordkant
De ondernemer maakte plannen voor een pier aan North Beach en kocht al het land rond Telegraph Hill op. Hij verdeelde de grond in kleinere stukjes en bood dat land
te koop aan om er huizen en bedrijfjes op te bouwen. Meiggs dacht dat zijn pier aan de noordkant een succes zou worden. Immers, alle schepen die de Bay in varen, komen dan eerst langs zijn pier,
voordat ze bij de haven van San Franscisco komen. Hij was overtuigd dat de kopers vanzelf zouden komen als Meiggs Wharf het bruisende hart van de haven zou worden. Maar zonder succes. Niemand
wilde zich wagen aan de onbewoonbaar gewaande noordkant van de stad.
De investering betekende voor Meiggs steeds meer een financiële molensteen te zijn. Exacte cijfers zijn niet bekend, maar omgerekend betaalde hij wekelijks 40.000 dollar aan rente. De New Yorker stapte daarop naar zijn vriend de burgemeester en vroeg om financiële steun. Zijn plan zou immers goed zijn voor de hele stad. De burgemeester zag er, net als de rest van de stad, niks in en wees het voorstel van Meiggs van de hand.
Een paar dagen later probeerde de ondernemer het opnieuw. Dit keer moest hij echter even wachten in het kantoor van de burgemeester, die in een vergadering zat. Dat was het moment waarop Meiggs een stapeltje cheques zag liggen. Tot zijn verbazing waren de cheques ondertekend door de burgemeester, maar stond er geen bedrag op. Deze cheques werden gebruikt om een garantstelling af te geven namens de gemeente. Had je zo'n cheque, dan betekende dat dat de gemeente altijd garant zou staan voor het geld dat je tegoed had van degene die de cheque uitgaf.
Meiggs nam het stapeltje mee en verliet het gemeentehuis. Hij besloot al zijn schulden af te betalen met het stapeltje blanco cheques. Nieuwe materialen voor zijn huis? Geen probleem, Meiggs schreef een door de gemeente gedekte cheque uit. Een weg aanleggen tussen de twee heuvels naar zijn wharf toe? Opnieuw een cheque.
Het project waar Meiggs mee bezig was, moest vroeg of laat van de grond komen, was hij van overtuigd. 'Dan betaal ik alles wel terug', dacht de ondernemer. Alleen kwam het project nooit van de grond. In ieder geval niet voordat het stapeltje cheques op was. Meiggs besloot er zelf nog maar wat meer te maken en vervalste de handtekening van de burgemeester. Niemand kwam erachter.
Na een aantal maanden vond Meiggs het toch wat riskant worden. Hij had inmiddels zo veel cheques uitgegeven, dat er vroeg of laat iemand achter zou moeten komen. Hij besloot nog één cheque uit te geven. Meiggs kocht een boot, laadde die vol proviant en zette koers naar Tahiti. Zijn timing kon niet beter zijn, want de dag dat hij de Bay uitzeilde, kwam zijn fraude aan het licht.
Meiggs bleek een miljoen dollar aan persoonlijke schulden achtergelaten te hebben en voor 800.000 dollar aan gemeenschapsgeld te hebben verdoezeld. Dat waren astronomische bedragen in 1854, bijna twintig miljoen dollar tegenwoordig. Zo veel dat San Francisco in een diepe recessie werd gestort. Twintig van de 42 banken gingen failliet en veel ondernemers moesten hun zaak sluiten.
Spoorlijn
En Meiggs? Die genoot van een prachtig reisje door de Grote Oceaan en zette na Tahiti koers naar Chili. Daar richtte hij zich op het aanleggen van een
spoornetwerk. Dat ging hem zo goed af, dat andere landen zijn hulp ook inschakelde. In Zuid-Amerika groeide hij uit tot de grondlegger van het hedendaagse spoornetwerk op het continent.
Het geld dat hij daarmee verdiende, sluisde hij deels door naar San Francisco om zijn schulden af te betalen, in de hoop dat hij ooit nog eens welkom zou zijn in zijn geliefde stad. Een aantal oude vrienden pleitten er bij de Californische overheid voor om Meiggs te vergeven en hem zonder gevolgen weer naar SF te laten komen. Beide kamers gingen akkoord, maar de gouverneur weigerde het voorstel te tekenen. En dus zat er voor Meiggs niets anders op dan in Lima te blijven. Daar overleed hij in 1877, als een beroemd en rijk man.
Meiggs heeft dus nooit kunnen zien hoe zijn investering uitgroeide tot een van de grootste toeristische trekpleisters van het land. En het gebied werd alleen nog maar meer succesvol. Op de plek waar Meiggs Wharf gestaan heeft, liggen nu Fisherman's Wharf en Pier 39 en de straat die hij om Telegraph Hill heen liet leggen, heet nu Columbus Avenue, een van de belangrijkste straten van de stad. En dat allemaal dankzij een beetje creatief boekhouden...
Reactie schrijven